Myślałam, że trochę potrwa.
Instynkty są jednak silniejsze.
O wiele silniejsze.
Skończyłam Pokolenie Ikea, obie części. Cud, miód i malinki. Wpadłam po uszy, więc wraz z przewróceniem ostatniej stronicy, poczułam lekką gorycz. Kac książkowy. Zawsze wpadnie na herbatkę, kiedy skończę wyjątkowo wciągającą książkę. I tutaj również, powoli czułam napływający wstręt do jakiejkolwiek nowej pozycji. Na samą myśl mnie mdliło. Bo to nie będzie TO. To będzie TYM dopiero wówczas, gdy autor wyda trzecią książkę. Panie Piotrze...
Ale nic to. Ból skutecznie uśmierza fakt, że autor ma przecież bloga, więc regularnie przyjmuję dawki jego słów. Cholernie dobrych i... wartościowych, bo to, czego się zdążyłam nauczyć, to moje.
W środę wpadłam do biblioteki oddać książkę Mamy. Oczywiście, nie byłabym sobą, gdybym nie zrobiła slalomu między regałami. Nie szukałam niczego konkretnego ze względu na powyższe. A kiedy Sówka nie szuka niczego konkretnego, to idzie na dział... jaki? Psychologia, rzecz jasna. Bo to nie są typowe książki - opowieści, fabuły, historie. To jest zwyczajne zdobywanie wiedzy naukowej. Kac tego nie obejmuje.
Więc wróciłam z Mową ciała.
W czwartek znowuż byłam w bibliotece, tym razem w towarzystwie Rodzicielki.
Oddałam z ciężkim bólem Pokolenie Ikea - Kobiety.
Oddałam z ciężkim bólem Pokolenie Ikea - Kobiety.
I tutaj taka dygresja.
Pani Bibliotekarka - nie lubię jej, to kluczowe - zapytała nas, o czym jest ta książka, gdyż cieszy się dużym zainteresowaniem, więc chce wiedzieć.
Aha.
Jesteś bibliotekarką.
Książka jest bestsellerem. Ojczystym, kurwa.
Do tego rozchwytywana.
Do tego rozchwytywana.
A Ty nie wiesz, o czym jest.
Brawo Ty, wygrałaś dużego Chupa-Chupsa.
Idziemy z Rodzicielką w regały. Ona, standardowo, na dział z książkami o krajach arabskich. Ja stanęłam obok, czysto towarzysko. Okazało się, że mam przed sobą dział z nowościami. Więc dla zabicia czasu zaczęłam przeglądać. Moją uwagę przykuła Grzeczna dziewczynka. Ze względu na tytuł, jakżeby inaczej. Czytam opis :
Zawsze byłam grzeczną dziewczynką. Dobrze wychowaną i bardzo samotną.
Prowadziłam poukładane życie, które coraz bardziej mnie nudziło.
Marzyłam, by los napisał dla mnie nowy, bardziej pasjonujący scenariusz.
Powinnam uważać, czego sobie życzę. Zostałam uwięziona na kompletnym
odludziu. Tak bardzo boję się mężczyzny, który mnie porwał. Wydaje się
zupełnie nieprzewidywalny.
Nawet jeśli rodzina zapłaci za mnie okup, on
pewnie mnie zabije.
Jakoś się w tej bibliotece gorąco zrobiło, uff...
Podaję Mamie książkę i szepczę przez zęby : BIERZ TO.
Instynkty są silniejsze niż kac książkowy.
Wstyd się przyznać, ale nie kojarzę tego "Pokolenia Ikea". A powiem Ci, że właśnie szukam teraz jakiejś dobrej powieści, która mnie wciągnie podobnie jak Ciebie, po której też dostanę książkowego kaca :D Ale właśnie musi to być powieść, ostatnio tak mało ich czytałam- zamiast tego literaturę podróżniczą i książki powiedzmy psychologiczne. Jezu, jak ja dobrej powieści, która mnie pochłonie potrzebuję! XD Zaczęłam sobie czytać "Cień wiatru", ale jeszcze mnie nie wciągnął tak jakbym chciała.
OdpowiedzUsuńNo nic, trzymaj się ciepło :)
Żaden wstyd, ja to odkryłam niedawno. Chyba, że jesteś bibliotekarką XD
UsuńSzukaj, a znajdziesz :) A "Grzeczną dziewczynkę" jak najbardziej polecam :)
Ty tym bardziej też! :)
Wera, żółw! Ja też pierwsze słyszę o tym "Pokoleniu.." XD Muszę nadrobić zaległości książkowe. Oj muszę.
UsuńŻółwik :D
UsuńNa razie wzięłam jakieś historyczne romansidła mojej mamy- takie odmóżdżenie XD
"Pokolenie Ikea" chodzi za mną już długi, długi czas, ale jakoś zawsze nie po drodze, zawsze jest coś do przeczytania ;) Pora wreszcie coś z tym zrobić, bo co prawda kac po takich książkach jest olbrzymi, ale przynajmniej pozytywny! :)
OdpowiedzUsuń"Pokolenie Ikea" to jest jedna z tych książek, dla których nieczytający powinni zacząć czytać. A po "Grzeczną dziewczynkę" pędzę jutro do biblioteki. Dawno tak mnie nie zachęcił sam krótki opis. :)
OdpowiedzUsuń"Pokolenie Ikea" naprawdę takie dobre? :) hmm stanę w obronie tej bibliotekarki - tak solidarność bibliotekarek :P ciężko znać wszystkie książki i wszystkie nowości, czasami trudno nadążyć z czytaniem bo jest tyle publikacji, więc trochę rozumiem tę panią :) ale bibliotekarki są różne... może ona nie ma tego we krwi i jest tam bo znajomy załatwił jej posadę...marzę o takiej pracy ale z ulicy nikogo nie biorą do państwowych instytucji albo do taki kulturalno-oświatowych... Moją bibliotekarkę bardzo lubię, zawsze coś fajnego poleci, zna moich ulubionych pisarzy i zostawia dla mnie książki i przedłuża inne bez mojej wiedzy :D muszę jej jakąś czekoladę zanieść :)
OdpowiedzUsuńUwielbiam Pokolenie ikea! Blog skradł moje serce już dawno temu, ale książek jeszcze nie miałam przyjemności czytać :) Myślę, że w najbliższym czasie nadrobię :)
OdpowiedzUsuńJakoś nie ciągnie mnie do Pokolenia Ikea - jakoś zawsze jestem inna, odstająca od reszty. No cóż, taki mój urok. :) Zaintrygowałaś mnie ostatnią książka, o której wspomniałaś. Bibliotekarka - widać, że kocha swoją pracę (ironia!)
OdpowiedzUsuńA mi się "Pokolenie Ikea" nie podobało. Dla mnie to jest jeden wielki bełkot o dupie, cyckach i ruchaniu.
OdpowiedzUsuńPocisk w stronę bibliotekarki mistrzowski. :D
OdpowiedzUsuńOj tego kaca zna chyba każdy, taki mały smuteczek ogarnia wówczas. :P Ale szybko się pozbierałaś. :D
Sama kaca książkowego miewam często ale...rzadko na tyle silnego, żeby nie sięgnąć po następną książkę XD Więc znam to szybkie dochodzenie do siebie, jak najbardziej, kolejne historie są zbyt pociągające...:)
OdpowiedzUsuńja po przeczytaniu każdej książki mam kaca książkowego także... chwilowo cierpię na to że nie mam nic do czytania, tj kilka ksiażek czeka, ale zaczynam.. jakoś mi nie podchodzi więc odkładam. i bardzo mi sie ten stan nie podoba :(
OdpowiedzUsuńcóż za bibliotekarka bez powołania -_-
OdpowiedzUsuńa czym się najlepiej leczy kaca książkowego? ;)